Faza pierwsza: Rozdział III

16 lipca 2012

    Liam będzie tu za jakieś piętnaście minut. Nawet zadzwoniłem po sprzątaczkę, kiedy chłopaki spali. Teraz się zastanawiam, właściwie po co? Liam dobrze wie, jak to wszystko wygląda. Chyba chciałem sprawiać pozory normalności. Chciałem spróbować okłamać siebie i jego, że daję radę. Że nie posłuchałem go nie na marne.

   Udało mi się nawet wpakować Louisa pod prysznic. Co odznacza się jako wielki sukces. Niall jeszcze się nie obudził. Kiedy wróciłem wczoraj do domu, Zayn zdążył opróżnić trzy butelki.

  Coś w mojej podświadomości nie pozwala mi go winić. Przecież nikt nie pije by stać się alkoholikiem. Topiąc smutki w procentach pozbył się wielu problemów, a zyskał jeden - stał się alkoholikiem.

     Porażki bolą bardziej, gdy oprócz ciebie, wierzą także inni.

   Styles, czas przyznać się przed sobą. Nie dajesz sobie rady. Jesteś słaby. Zawodzisz na każdym kroku przyjaciół, rodzinę, ludzi którzy cię podziwiają. Jesteś nic nie wartym śmie

   Końcówka ołówka pęka pod mocnym naciskiem chłopaka. Harry klnie siarczyście i rzuca odłamkiem przed siebie. Przez chwilę jego gniew buzuje, lecz jak zwykle udaje mu się zdusić emocje. Wstaje z kanapy i oddycha głęboko.

- Czas na teatrzyk. - mówi do siebie i idzie w stronę pokoju Nialla. Podchodzi do łóżka i zdziera z niego kołdrę. Słyszy wiązankę przekleństw i pomruki niezadowolonego blondyna. Zaciska szczękę i jednym pociągnięciem ręki odsłania ciemne rolety.

- Zasłoń to, do cholery - mamrocze Niall i chowa tlenioną głowę pod poduszkę. Ponieważ ruchy chłopaka są spowolnione i pozbawione refleksu przez prochy, które zapewne zażył, Harry bez problemu wyrywa mu poduszkę i zrzuca go z łóżka. 

- Popierdoliło cię, Styles?! - wydziera się chłopak. 

- Po raz ostatni jestem prywatnym kierowcą twoich panienek, pieprzony playboyu. - syczy i wychodzi z pokoju. 

***

   Słychać pukanie. 

   Harry otwiera białe drzwi. Stoi w nich Liam z niepewnym uśmiechem i zarzuconą niedbale na ramię płócienną torbą.

   Chłopak zauważa w nim zmianę. Zauważa, że jest szczęśliwy, a tą niepewność i niezadowolenie sprawia po prostu ponowny widok reszty "zespołu".

   Brunet bez słowa wpuszcza chłopaka do środka. Liam rzuca torbę zaraz koło rozwalonego na kanapie Nialla ubranego jedynie w nieśmiertelne bokserki. Trzyma w ręku pada i rozwala głowy kilku zombiakom.

- Siema, Payne! I jak stary, wpadliście już? Kiedy ślub? A raczej wieczór kawalerski. - Niall rechota i wrzuca do buzi kolejnego misia - żelka.

- Nie zaprosiłbym cię na swój ślub. - mówi Liam i opada na fotel obok.

- A czemuż to? Wstydzisz się Irlandczyka na swojej imprezie? - pyta z szyderczym uśmiechem.

- Po prostu boję się, że zaliczysz wszystkie druhny, zanim ja za-świętuję moją noc poślubną. - obydwoje wybuchają śmiechem. Nialler rzuca srebrny pad na dywan i przybija piątkę z Liamem.

   Harry krzywi się na ten widok. Obydwoje są świetni w udawaniu, że wszystko jest okay. Chłopak wiele by dał za taką umiejętność.

- Gdzie Louis? - pyta w końcu Liam.

   Harry opiera się o ścianę z założonymi rękami, a Niall ze wzrokiem utkwionym w plazmę wzrusza ramionami.

- Cholera wie. - Harry zaciska szczękę. Tak bardzo chce usłyszeć od Nialla to, co wszyscy w tym pomieszczeniu dobrze wiedzą. Że Louis siedzi pewnie w jakimś marnym klubie i wciąga kolejną działkę.

   Ale do cholery, żaden z nich nie miał tyle odwagi. 

   Liam rozgląda się po pokoju, aż jego wzrok zatrzymuje się na Zaynie. Momentalnie podnosi się i rusza w jego kierunku. Harry przygląda się bacznie całemu zajściu. Po szarpaninie Louisa kilka dni temu, Styles jest bardziej przewrażliwiony.

- Zayn? - pyta Liam słabym głosem i klęka przed chłopakiem. - Stary, to ja, Liam.

   Jego jabłko Adama podskakuje do góry, kiedy nerwowo przełyka ślinę, próbując odnaleźć zamglony wzrok chłopaka. Na daremno.

   Harry musi odwrócić wzrok. Nie może patrzeć na zbolałą minę Liama, ani na nieobecne spojrzenie Zayna.

- Nawet się nie łudź. - mówi Niall. Liam spogląda na niego zaskoczony. - Hazz próbuje z nim gadać codziennie i to gówno daje.

   Styles nie wytrzymuje. Kieruje się do kuchni odprowadzany gromkim śmiechem Nialla i zaniepokojonym wzrokiem Liama. Gdy już tam jest, chodzi chwilę w kółko po czym łapie za jakiś talerz i ciska z nim z całej siły o dwukolorowe płytki.

   Zaciska szczękę i osuwa się na podłogę. Ukrywa twarz w dłoniach. Tak bardzo nienawidzi się za to, że czuje coś mokrego na policzku.

- Styles, nie baw się w gniewną gwiazdę rocka, rozwalającą cały hotel. - Harry prędko ociera policzkek wierzchem dłoni i unosi wzrok. 

Liam stoi nad nim, opierając się o framugę. Przez chwilę spoglądają sobie w oczy. Przez tą wstrętną, dłużącą się chwilę, Harry zaczyna sobie coś uświadamiać. Coś, co maskował przed sobą i chłopakami od wyjazdu Liama.

- Potrzebujemy cię - mówi zduszonym głosem. Na twarzy chłopaka przewija się zaskoczenie, ból, a tuż na końcu współczucie i przepraszający wyraz twarzy.

   Harry nie chce słyszeć odpowiedzi. Od razu żałuje swoich słów. Te słowa tyle razy przewijały mu się przez uszy, że miał ochotę tym wszystkim zwymiotować. 

- Nie mogę z wami zostać. Jestem szczęśliwy. Ty też możesz. - mówi i kieruje się ku salonowi. Na chwilę przystaje i rzuca przez ramię - Czasem egoizm jest zdrowy, Harry. Uświadom sobie, że nie dasz rady im pomóc. 

***

   Czy egoizm jest zdrowy? Czy możemy po prostu zostawić przyjaciół? Zatroszczyć się o siebie? 

   Zawsze wydawało mi się, że egoizm jest trucizną, która pożera każdą strefę naszego społeczeństwa.    Myślę, że Liam miał na myśli, że dla nich już jest za późno. Że ja mogę jeszcze wybrnąć z tego gówna.

   Mogę?

   Nie sądzę. Mój mózg, moja mentalność. Wszystko jest już tym przesiąknięte. Zostało mi tylko czekać i obserwować nasz upadek. Ale wspólny. Z ludźmi, których już nie znam.

"Egoizmem jest sądzić, że zawsze możemy uratować osobę, którą kochamy

- Jonathan Carroll

_____________________________________

Zapraszam na Rozdział I i Rozdział II 

Bardzo zaskoczyła mnie ilość wyświetleń! Dziękuję z całego serduszka! 

Zapraszam także do zobaczenia zwiastunu, może nie najlepszy, ale za niedługo postaram się zrobić nowy, oraz do obserwowania bloga! 

CZYTASZ = KOMENTUJESZ

Wszystkich którzy chcą podzielić się ze mną własnymi tworami zachęcam do odwiedzenia zakładki SPAM. 

xx

Cinna 

edit.
Rozdział dodany tak wcześnie na prośbę mojej przyjaciółki. Następne rozdziały będą dodawane regularnie co tydzień.