Faza druga: Rozdział II

OD AUTORKI: HOTEL OPISANY W ROZDZIALE ISTNIEJE, SAMA MIAŁAM (NIE)PRZYJEMNOŚĆ GO ZAMIESZKIWAĆ.

27 lipca 2012 

   Jest dokładnie pierwsza. Nie mogę spać. Nigdy nie miałem problemów z bezsennością, a jednak dzisiaj dobija mnie całkowicie. Bezsenność zmusza do moralnego monologu, jakby za dnia było mi go mało. 

Za długa noc

Za dużo myśli

   Harry otwiera oczy i przeciąga się. Czuje, że spał w niewygodnej pozycji. Wszystkie jego mięśnie są naprężone i boleśnie spięte. Opuszczone oparcie fotela nie ma nic wspólnego z pojęciem "wygoda". Rozmasowuję kark i ziewa przeciągle. Spogląda w bok, aby spojrzeć na Sierrę, lecz głupieje. Fotel obok niego jest pusty. Odwraca się szybko. Po Zaynie także ani śladu. 

   Wyplątuje się z koca i otwiera drzwi.
   Może są na zewnątrz.
   Na pewno są na zewnątrz.
   Zatrzaskuje drzwi i rozgląda się uważnie. 

- Zayn! Sierra! - krzyczy kilkakrotnie. Zaciska szczękę nerwowo. Klnie i wsiada do samochodu. Próbuje dodzwonić się do chłopaka, lecz jego komórka wibruje na tylnym siedzeniu. Ręce drgają mu z nerwów.

   Podskakuje, kiedy ktoś puka w boczną szybę. 

- Gdzie wyście byli do cholery?! - wydziera się i wychodzi z samochodu. Uśmiech schodzi z twarzy dziewczyny i ustępuje miejsca zaskoczeniu. 

- Niedaleko jest stacja benzynowa, nie chcieliśmy Cię budzić i pomyśleliśmy, że kupimy coś do jedzenia... - zaczyna wzruszając ramionami. Harry nie zwraca na nią uwagi. 

- Gdzie Zayn? - pyta gorączkowo. Sierra odwraca się i wskazuje na sylwetkę kierującą się w ich stronę. 

- O tam. Zrobiliśmy wyścigi. Wygrałam. - Chichota. Harry marszczy brwi i idzie w stronę chłopaka. 

- Zayn? - Kładzie mu rękę na ramieniu i przygląda mu się uważnie. 

- Hej - Uśmiecha się słabo. Harry patrzy na niego zszokowany. Jego oczy ciągle wydają się zasnute mgłą, a chłopak wciąż jest jakby trochę nieobecny, ale odezwał się.
   Do cholery, Zayn Malik się odezwał! 

- Zayn, przynoś tą kawę! Potrzebuję kofeiny! - krzyczy do nich Sierra ze śmiechem. Harry dopiero teraz zauważa trzy małe termosy które trzyma w ramionach mulat. Idą ramię w ramię po czym przystają przy dziewczynie, która z koca i maski samochodu zrobiła prowizoryczny stół. Wyciąga z plecaka z naszytą plakietką sieci stacji benzynowej gotowe kanapki i batoniki zbożowe. 

- Zayn powiedział, że nie lubisz z majonezem. Jedyne takie były z indykiem. Może być? - Macha mu plastikowym pojemnikiem przed twarzą. Zaskoczony Harry kiwa głową. 

  Sierra wyciąga z plecaka jeszcze paczkę czerwonych Marlboro, odpakowuje z folii i wyciąga papierosa, po czym częstuje Zayna. 

- Hm? - pyta z uśmiechem podkładając paczkę pod nos Harry'ego. Ten przeciera twarz i z westchnieniem wkłada szluga między wargi. 

*** 

   Harry włącza radio aby zatuszować niezręczną ciszę. Z głośników lecą łagodne dźwięki gitary (KLIK), które chłopak słyszy pierwszy raz. Zauważa jednak, że Sierra zaczyna wystukiwać rytm na oparciu fotela obdartymi z lakieru paznokciami. 

- On me dit que nos vies ne valent pas grand chose./ Mówią mi, że nasze życia niewiele warte są - Śpiewa radio, a razem z nią cicho pomrukuje dziewczyna. Harry zezuje na dziewczynę z zaciekawieniem. 

- Elles passent en un instant comme fanent les roses. / Przemijają tak szybko, jak więdną róże

Pourtant quelqu'un m'a dit... / Jednak ktoś powiedział mi...

Que tu m'aimais encore / Że ty mnie jeszcze kochasz

Serait-ce possible alors? / Czy to było możliwe? 

   Odgarnia włosy z czoła i chyba orientuje się, że chłopak bacznie się jej przygląda. 

- Czego? - pyta czerwieniąc się delikatnie. Chłopak śmieje się. - Spadaj! - krzyczy urażona i zakłada ręce na piersi. 

- Nie wiedziałem, że umiesz francuski. - mówi z uśmiechem. 

- Bo nie umiem. - odburkuje. - No dobra, średnio. 

   Harry patrzy na nią zaciekawiony i manewruje kierownicą. 

- Jestem pół Francuzką, pół Hiszpanką. - mówi przewracając oczami, jakby to było coś wstydliwego. Chłopak unosi brwi. - Rodzice, gdy byłam mała zapisali mnie na te dwa języki. Teraz uczę się jedynie hiszpańskiego. 

- Powiedz coś. - Spogląda na nią z uśmiechem. 

- Co? - pyta zaskoczona. 

- Powiedz coś po Hiszpańsku. - Zagryza wargę. 

- Harry es un burro - mówi po chwili zastanowienia. 

- Co to znaczy? - pyta marszcząc brwi. Dziewczyna wybucha niepohamowanym śmiechem. Kłócą się jeszcze chwilę, po czym ponownie zapada cisza. Sierra podkula nogi i patrzy przez okno. 

- Fałszowałaś. - mówi nagle Harry i śmieje się głośno.

***

   Dwie godziny później Harry skręca w Westgate i przekracza granicę Bradford. Miasto jest stosunkowo duże, wszędzie panuje ogromny ruch.
  Sierra przylepia nos do szyby i obserwuje ogromną fontannę. Chłopak okrąża kilkakrotnie rynek w poszukiwaniu jakiegoś hotelu. Przecież nie spędzą trzech nocy w samochodzie. Wreszcie zauważa szyld Midland Hotel. Wjeżdża na podziemny parking.
- Masz. - Rzuca Zayn'owi czarne Ray-bany i sam zakłada identyczne. Do tego czapka i bluza z kapturem.
- Matko, na zewnątrz jest ze trzydzieści stopni. - mówi Sierra i lustruje chłopaków.
- Chcesz dojść w spokoju do recepcji? - pyta retorycznie i wychodzi z samochodu. Z bagażnika wyciąga średniej wielkości torbę podróżną i zarzuca ją na ramię. Kiedy wszyscy są już na zewnątrz, zamyka pojazd i rusza szybkim krokiem w stronę wejścia.
  Recepcja jest duża. W lobby przewija się mnóstwo osób. Hotel jest urządzony w starym londyńskim stylu, lecz widać, że nie jest tani. Harry krzywi się. Woli nowocześniejszy wystrój.
  Podchodzi do drewnianego kontuaru, za którym stoi młoda kobieta odziana w czarny kostium.
- Dzień dobry, w czym mogę pomóc? - Uśmiecha się życzliwie, lecz jak nakazuje natura ludzka lustruje trójkę krytycznym wzrokiem. Może to przez te sportowe bluzy, a może przez dziwne ubranie Sierry i jej zwijające się w strąki włosy.
- Chciałbym zarezerwować pokój. Na cztery noce. Najdroższy. - Kobieta mruga kilkakrotnie.
- Ym, oczywiście. - Zaczyna klikać coś na klawiaturze, a Harry wystukuje nerwowy rytm palcami. - Hm, mam tutaj wolny apartament, ale kosztuje on...
- Świetnie. - Przerywa jej i kładzie na kontuar kolorową kartę kredytową. Kobieta zaciska usta i bierze ją do rąk.
- Pańska godność? - pyta, a Harry otwiera usta, lecz uprzedza go Sierra.
- Trevor Wilson. - Harry uśmiecha się. Dziewczyna jest bystrzejsza niż mu się wydawało. Wbija PIN i po wszystkim. Sierra łapie kartę - klucz i podskakuje do windy.
- Wooooow - mówi otwierając drzwi. Harry przygląda się pomieszczeniu krytycznym wzrokiem. Panuje tu taki sam nastrój jak w lobby. Beżowe ściany i dużo sprawiających wrażenie "ciężkich" ozdób. Pokój dzieli się na trzy części i w każdej z nich jest duże łóżko małżeńskie z baldachimem i ogromną ilością poduszek. Do tego stoi tu mahoniowe biurko i duża plazma.
- Hej, patrzcie! - wykrzykuje z łazienki Sierra po czym wychyla się zza drzwi. Na zniszczone vansy, nałożone ma bawełniane kapcie, a przez ramię przewieszony puchaty szlafrok. Lecz to na co chciała zwrócić uwagę, to nieduży miś ubrany w koszulkę z logiem hotelu i napisem "Hug me". - Słodki, co?
  Harry nie zwraca na nią uwagi i podchodzi do mini baru. Wyciąga z niego karafkę i nalewa ciemny płyn do szklanki po czym wypija jego zawartość.
- Nie wiem jak wy, ale ja idę wziąć dłuuuuuugą, gorącą kąpiel w tej ogromnej wannie. - Wykrzykuje Sierra zza zamkniętych drzwi. Chwilę potem słychać dźwięk puszczanej wody. Harry rozwala się na kanapie ciągle trzymając w dłoni szklankę.
- Skąd ty ją wziąłeś? - pyta Zayn z cichym śmiechem. Chłopak spogląda na mulata. Ciągle nie przyzwyczaił się do tego, że znowu można z nim normalnie rozmawiać.
- Stary, to nie ja wziąłem ją, to ona wzięła mnie. - jęczy i dopija zawartość szklanki.

***

  Harry budzi się na dźwięk otwieranych drzwi. Spogląda w bok i widzi, że Zayn także zasnął w trakcie oglądania jakiegoś filmu, który puścili na DVD. Obraca się w stronę łazienki. Sierra stąpa gołymi stopami po wykładzinie trzymając w garści swoje ubrania.
- Cholera, ileś ty tam siedziała? - pyta zachrypniętym głosem i przeciera oczy.
- Zasnęłam. - odpowiada ściszonym głosem, delikatnie zawstydzona. Harry przekręca oczami, po czym lustruje ją od stóp do głów. Jest ubrana jedynie w puchaty szlafrok sięgający połowy ud. Zauważa, że bez ostrego makijażu i z mokrymi włosami, dziewczyna wygląda już nie jak dzieciak, który dobrał się do kosmetyczki mamy, a jak młoda kobieta, która chcąc nie chcąc w jakiś sposób go pociąga.
  Harry uderza się w głowę, karcąc się za swoje myśli, po czym uświadamia sobie pewien fakt.
- Ty przecież nie masz żadnych rzeczy. - zauważa.. Sierra spogląda na niego zaskoczona.
  Zgarnął ją prosto z ulicy. Ciężko, żeby miała przy sobie walizkę z niezbędnymi rzeczami. Ponownie skarcił się na wspomnienie jaki był głupi zabierając ją tutaj.
- No tak. - przytakuje i odgarnia włosy. Przy tym ruchu szlafrok delikatnie zsuwa się z jej ramienia, odkrywając jasną skórę.[Hej, tu Cinna. Jeżeli to czytasz, napisz w komentarzu "alabaster"] Chłopak gryzie się w język i obarcza winą o swoje myśli jeszcze na wpół śpiący mózg.
  Dla pewności zaciska powieki. Pewnie musi to wyglądać jakby się nad czymś intensywnie skupiał i tak w pewnym stopniu jest.
- Za godzinę idziemy na zakupy. - Oznajmia i ponownie zakopuje się między poduszkami na kanapie. Oczami wyobraźni widzi zdziwioną minę Sierry. Po chwili słyszy, że dziewczyna kieruje się do swojej części apartamentu. Uświadamia sobie, że jego notatnik został w samochodzie. Łapie kartkę z hotelowej papeterii i pióro z wytłoczonym logiem.

Wyobraźnia jest pozytywem czy przekleństwem? 
Jestem za wersją numer dwa. Wyobraźnia jest nierealna. A ciężko dokonywać dobrych wyborów, kiedy wokół siebie budujemy nierealne mury nadziei i oczekiwania na coś lepszego. Jest tym, co nie pozwala nam w nocy spokojnie zmrużyć oczu, a ja jak chyba nikt inny potrzebuję snu.

Bo podobno sen i śmierć to bracia bliźniacy. 

__________________________

Hej hej! To już siódmy rozdział!

I dziewiętnaście obserwatorów! (Chociaż na blogu pisze, że siedemnaście, ktoś to wytłumaczy?)

CZYTASZ = KOMENTUJESZ

Ach, może to jeszcze za wcześnie pisać o tym, ale po zakończeniu fazy drugiej planuję zrobić małą przerwę, wiecie, żebyście mogli ode mnie i od bohaterów odpocząć i ze świeżym mózgiem przyjąć nową dawkę ich przygód!

xoxo

Cinna

Edit: Weryfikacja obrazkowa usunięta oraz każdy może komentować, włączając anonimki :)